Hardheid van water

Met de term "hardheid van water" wordt het gehalte aangeduid van calcium en magnesium, kortweg kalkgehalte genoemd, dat in het water is opgelost. De totale hardheid van water is opgesplitst in bicarbonaat (tijdelijke hardheid) en niet-bicarbonaathardheid ( blijvende hardheid).

Naarmate de temperatuur stijgt, daalt het oplossend vermogen van water voor tijdelijke hardheid. De hierbij in kleine kristalvorm vrijkomende kalk geeft aanleiding tot velerlei problemen.

De nadelige gevolgen van kalk

Het ongemak en de problemen met kalk zijn welbekend. In fabriek, bedrijf, op kantoor en thuis manifesteert kalk zich vaak hardnekkig in en op allerlei plaatsen zoals:

  • stoomketels, koelcircuits en -torens en luchtbevochtigingssystemen.
  • boilers, geisers, vaatwassers, wasmachines, koffiezet- en espresso-apparaten en steamers.
  • meng- en tapkranen, pompen, thermostaten en afsluiters.
  • douchekoppen en -wanden, ligbaden, wastafels en toiletten.

Bij het gebruik als reinigingsmedium storen de hardheidszouten bij het wassen van textiel en vaatwerk. Reinigingswerkzaamheden in produktie- en verwerkingsbedrijven laten, vanwege het kalkhoudende water, menigmaal te wensen over.

Effectief waterontharden

De meest effectieve wijze van ontharden (verwijderen van kalk uit water) berust op de methode van het uitwisselen van ionen. Ionen zijn de kleinste opgeloste deeltjes in water. Voor meer informatie zie rubriek waterontharders.